يادگيري با مريم

حال ساده یا present simple زمان فعلی با دو کاربرد اصلی است:


1. ما زمانی از حال ساده استفاده می‌کنیم که عمل در همین لحظه در حال انجام باشد.

2. زمانی که یک عمل به طور منظم انجام می‌شود (البته ممکن است بی وقفه نیز انجام شود و به همین دلیل گاها به آن «حال نامعین» نیز گفته می‌شود).



چگونه حال ساده را بسازیم؟
بسته به نوع شخص (اول شخص، دوم شخص، سوم شخص و …) حال ساده می‌تواند با استفاده از پایۀ فعل یا افزودن -s یا -es به پایۀ اصلی ساخته شود. در حال ساده بیشتر افعال از ریشۀ فعل استفاده می‌کنند به جز «سوم شخص مفرد».

به فعل سوم شخص مفرد -s اضافه می‌کنیم.

چگونه با استفاده از حال ساده سوال بپرسیم؟


به طور کلی ما سه نوع پرسش می‌توانیم مطرح کنیم:



1. سوالات بله/خیر (yes/no questions)



2. سوالات کامل یا (wh questions)



3. سوالات ضمیمه‌ای یا (tag question)



***برای طرح پرسش‌های بله/خیر می‌توانیم از فرمول زیر استفاده کنیم:



Do / does + شکل پایه ای فعل + فاعل + (base form of the verb)

Do you understand what teacher is saying?

متوجه می‌شوی استاد دارد چه می‌گوید؟



Does she love Paul?

آیا او عاشق پال است؟



Does it make noise?

آیا این (وسیله) سر و صدا تولید می‌کند؟



***برای طرح پرسش‌های کامل از فرمول بالا به علاوه «what, when, where, how, why, which» استفاده می‌کنیم:



Whها + Do / does + شکل پایه ای فعل + فاعل (base form of the verb)

What do you eat for dinner?

برای شام چی می‌خورید؟



When does she leave LA?

او کی لس آنجلس را ترک می‎ کند؟



Why does it look sad?

چرا این (حیوان) ناراحت به نظر می‌ رسد؟



نکته: با این حال سوالاتی که با who ساخته می‌شود معمولا بدون افعال کمکی do/does آورده می‌شوند:



Who works in this department?

چه کسی در این بخش کار می‎ کند؟



Who cleans the house?

چه کسی خانه را تمیز می‌ کند؟



***بسته به مثبت یا منفی بودن ساختار جمله از شکل مثبت یا منفی do/does برای طرح سوالات ضمیمه استفاده می‌کنیم؛ بدین معنا که اگر جمله مثبت باشی از شکل منفی do/does و اگر جمله منفی باشد از شکل مثبت do/does استفاده می‌کنیم:



She loves chocolates, doesn’t she?

او عاشق شکلات است، اینطور نیست؟



They don’t have 3 kids, do they?

آنها سه بچه ندارد، دارند؟

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با گرامر حال ساده در انگلیسی و همچنین آشنایی با مثال هایی در این حوزه می­توانید به مقاله صفر تا صد آموزش زمان حال ساده در انگلیسی مراجعه فرمایید.

شرط‌ ها نتیجۀ شرایطی خاص را توصیف می‌کنند. «بند اگر» یا به عبارتی دیگر if-clause شرط را به شما می‌گوید و «بند اصلی» یا به عبارتی دیگر «main-clause» نتیجه را به شما می‌گوید. ترتیب بندها معنی را تغییر نمی‌دهد.



استفاده از شرطی نوع اول در انگلیسی


زمانی که دربارۀ موقعیت‌هایی در آینده صحبت می‌کنیم که معتقدیم قطعی یا محتمل هستند از جملات شرطی نوع اول (first conditional) استفاده می‌کنیم.

در واقع 50% احتمال دارد که قسمت اول این جمله (عملی که پس از «اگر» آمده است) اتفاق بیفتد و اگر اتفاق بیفتد احتمال رخ دادن قسمت دوم جمله 100% است.

چگونه شرطی نوع اول را منفی کنیم؟
برای منفی کردن شرطی نوع اول دو راه داریم:

1.بند اگر (if-clause) را منفی کنیم. برای این کار می‌توانیم از «don’t/doesn’t» کمک بگیریم.

مثال:

I will take a shower if I don’t get my period.

اگر که پریود نشوم دوش خواهم گرفت.



She will get married if she doesn’t find a job.

اگر که او کاری پیدا نکند ازدواج خواهد کرد.



نکته: البته توجه کنید که اگر فعل to be باشد، صرفا به آن کلمۀ منفی‌ساز «not» اضافه می‌کنیم.



If she is not intelligent for studying, she will start working.

اگر که او برای درس خواندن باهوش نیست، کار کردن را شروع خواهد کرد.



2. بند اصلی (will + infinitive) را منفی کنیم. برای این کار پس از «will» کلمۀ منفی‌ساز «not» میاوریم. البته می‌توانیم ترکیب «will + not» را به اختصار «won’t» بنویسیم.

مثال:

If you cry baby girl, I won’t go shopping.

دختر کوچولو اگر گریه کنی به خرید نخواهم رفت.



If she helps me cooking lunch, I won’t buy lunch from restaurant.

اگر او در پخت ناهار کمک کند، ناهار را از رستوران نخواهم خرید.

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع اول و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع اول در انگلیسی سر بزنید.

شرطی نوع دوم برای تصور موقعیت‌های حال یا آینده استفاده می‌شود که در واقعیت غیرممکن یا بعید است. احتمال بسیار کمی (1٪ احتمال) وجود دارد که قسمت اول جمله اتفاق بیفتد. اما اگر این اتفاق بیفتد، احتمال رخ دادن قسمت دوم 100% است.

ساختار شرطی نوع دوم از فرمول زیر پیروی می‌کند:



If + گذشته ساده + would+ شکل پایه‌ای فعل (base form of the verb)



 وقتی از فعل to be (am, is, are) در شرطی دوم استفاده می‌کنیم، شکل گذشتۀ آن همیشه به صورت «were» خواهد بود نه «was»؛ چه برای اشخاص جمع (you, we, they) و چه برای اشخاص مفرد (I, he, she, it).

مثال:

If I were younger, I would learn another language.

اگر جوان‌تر بودم، زبان دیگری یاد می‌گرفتم.



If she were my sister, she would buy a better gift for my birthday.

اگر او خواهر من بود، هدیۀ بهتری برای تولدم می‌گرفت.


چگونه شرطی نوع دوم را منفی کنیم؟


برای منفی کردن شرطی نوع اول دو راه داریم:



1.بند اگر (if-clause) را منفی کنیم. برای این‌کار می‌توانیم از «didn’t» کمک بگیریم.

مثال:

If I didn’t have such problems, I would work more.

اگر چنین مشکلاتی نداشتم، بیشتر کار می‌کردم.



If I didn’t travel to Tehran, I would come to your party.

اگر به تهران سفر نمی‌کردم، به مهمانی‌ات می‌آمدم.



نکته: البته توجه کنید که اگر فعل to be باشد، صرفا به آن کلمۀ منفی‌ساز «not» اضافه می‌کنیم.

مثال:

If she were not sick, she would manage her father business.

اگر که بیمار نبود، تجارت پدرش را مدیریت می‌کرد.



2.بند اصلی (would + infinitive) را منفی کنیم. برای این ‌کار پس از «would» کلمۀ منفی‌ساز «not» میاوریم. البته می‌توانیم ترکیب «would + not» را به اختصار «wouldn’t» بنویسیم.

مثال:

If I were a school student, I wouldn’t spend my time in social networks.

اگر دانش آموز مدرسه بودم وقتم را در شبکه‌های اجتماعی نمی‌گذراندم.



If I migrated to USA, I wouldn’t choose live in San Francisco.

اگر به آمریکا مهاجرت می‌کردم، سانفرانسیسکو را برای زندگی انتخاب نمی‌کردم.



نکته: البته گاها می‌توانیم هر دو جمله را منفی کنیم؛ چون هر جمله فاعل و فعل جداگانه‌ای دارد.

مثال:

If she weren’t my mom, I wouldn’t ask her for money.

اگر او مامان من نبود از او پول نمی‌خواستم.



If you weren’t my friend, I wouldn’t come to your party alone.

اگر تو دوست من نبودی، تنهایی به مهمانی‌ات نمی‌آمدم.

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع دوم و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع دوم در انگلیسی سر بزنید.

از شرطی نوع سوم استفاده می‌کنیم تا گذشته را به شکلی متفاوت (تغییری که در موقعیتی در گذشته پیش آمده است و نتیجۀ متفاوت آن) تصور کنیم.

نکاتی که هنگام استفاده از شرطی نوع سوم باید بدانیم:


1. شرطی نوع سوم از فرمول زیر پیروی می‌کند:



If + فاعل + had+ وجه وصفی ماضی (past participle) + فاعل + would have + گذشتۀ وجهی (past participle)

نکته: می‌توان جای جملۀ اگر (if-clause) را با جملۀ اصلی (main-clause) عوض کرد؛ اما در این صورت باید ویرگول (،) را حذف کرد.



2. زمانی که تغییری در زمان گذشته را با نتیجه‌ای در زمان حال یا تغییری در زمان حال را با نتیجه‌ای در گذشته تصور می‌کنیم، می توانیم از شرطی‌های مختلط (mixed conditionals) استفاده کنیم.



if + فاعل + had + وجه وصفی ماضی (past participle) ، فاعل + would + شکل پایه‌ای فعل (base form if the verb)



الف) گذشته/ حال: در اینجا جمله‌ای است که نشان می‌دهد تغییر در وضعیت گذشته چگونه نتیجه‌ای در زمان حال خواهد داشت.

مثال:

If I hadn’t entered to Ferdowsi University of Mashhad, I wouldn’t have my current friends.

اگر که در دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته نشده بودم، دوستان اکنونم را نداشتم.



I would buy my new laptop if I hadn’t lent my money.

اگر پول‌هایم را قرض نداده بودم، الان لپ‌تاپ جدیدم را می‌خریدم.



ب) حال/گذشته: در اینجا جمله‌ای است که نشان می‌دهد چگونه موقعیتی متفاوت در زمان حال بدین معناست که گذشته نیز متفاوت بوده است.



if + فاعل + گذشتۀ ساده (past simple) ، فاعل + would have + وجه وصفی ماضی (past participle)

مثال:

I have some important news. If it wasn’t, I wouldn’t have called you on your birthday.

خبری مهم دارم. اگر مهم نبود، روز تولدت با تو تماس نمی‌گرفتم.



I would have lent you my book if I currently had it.

اگر اکنون کتابم را داشتم به تو قرض می‌دادم.



3. ما اغلب از شرطی نوع سوم برای ابراز پشیمانی استفاده می‌کنیم. با آن به توصیف چیزهایی می‌پردازیم که متاسفیم اتفاق افتاده یا اتفاق نیفتاده است.

مثال:

If my mom hadn’t passed away, I would have had a better life.

اگر مادرم فوت نشده بود، زندگی بهتری داشتم.



If there hadn’t been so much traffic, I wouldn’t have been late to work.

اگر ترافیک اینقدر سنگین نبود، دیر به سر کار نمی‌رسیدم.



4. به عنوان جایگزین would، می‌توانیم قسمت دوم جملۀ شرطی نوع سوم را با could کامل کنیم.

مثال:

If I had stayed home 2 days more, I could have seen my father as well.

اگر دو روز بیشتر در خانه مانده بودم، می‌توانستم پدرم را نیز ببینم.



If I had had more time, I could have gone shopping & buy souvenirs for my aunt.

اگر وقت بیشتری داشتم، می‌توانستم به خرید بروم و برای خاله‌ام سوغاتی بخرم.



5. البته به عنوان جایگزینی برای would، می‌توانیم از افعال وجهی دیگری نیز مانند «might» استفاده کنیم. این افعال وجهی درجات مختلفی از قطعیت یا امکان را نشان می‌دهد.

مثال:

If they had taken an action earlier, they might have won the prize.

اگر آن‌ها زودتر اقدام می‌کردند، شاید جایزه را می‌بردند.



I might have gotten the job if I had uploaded my resume sooner.

شاید اگر رزومه‌ام را زودتر بارگزاری می‌کردم، کار را می‌گرفتم.



6. اختصارها: می‌توان «had & would» را به اختصار «’d» نوشت؛ اما اگر بر جملات شرطی نوع سوم مسلط نباشید می‌توانند گیج‌کننده باشد. دو قانون زیر را به خاطر بسپارید.

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع سوم و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع سوم در انگلیسی سر بزنید.

جملات شرطی جملاتی هستند که در مورد عوامل شناخته‌شده یا موقعیت‌های فرضی و پیامدهای آنها بحث می کنند.

ما از آنها برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنیم که چیزی درست است یا فقط در صورتی اتفاق می‌افتد که چیز دیگری درست باشد یا اتفاق بیفتد؛ یعنی فقط تحت یک شرایط خاص. جملات شرطی کامل حاوی یک بند شرطی (اغلب به عنوان if-clause شناخته می‌شود) و پیامد آن (results) است.



به نکات زیر در مورد جملات شرطی دقت کند:

*** در زبان انگلیسی چهار نوع جمله شرطی وجود دارد.

*** استفاده از ساختار صحیح برای هر یک از این انواع مختلف مهم است، زیرا آن‌ها معانی مختلفی را بیان می‌کنند.

*** هنگام استفاده از حالت‌های شرطی مختلف به زمان فعل توجه کنید.

*** وقتی بند if ( if-clause) قبل از عبارت اصلی قرار می‌گیرد، بعد از بند if از کاما استفاده کنید.

نکاتی که هنگام استفاده از جملات شرطی صفر باید رعایت کنید:


1. جملات شرطی صفر حقایق کلی را بیان می‌کنند؛ یعنی موقعیت‌هایی که در آن یک چیز همیشه باعث چیز دیگری می‌شود. وقتی از شرطی صفر استفاده می‌کنید، در مورد یک حقیقت کلی یا به عبارتی دیگر از یک واقعیت علمی صحبت می‌کنید تا یک نمونۀ خاص از چیزی. زمان آن اکنون یا همیشه است و وضعیت آن وقعی و ممکن.



Present simple (100% possibility)

If + present simple (50% possibility)

 2. شرطی صفر همچنین اغلب برای ارائۀ دستورالعمل‌ها، با استفاده از جملات دستوری (imperatives) در عبارت اصلی استفاده می‌شود.

به عنوان مثال:

If you don’t know how to study, call me to present you some instructions.

اگر نمی‌دانید چگونه مطالعه کنید، با من تماس بگیرید تا به شما دستورالعمل‌هایی ارائه بدهم.

3. در جملات بالا با استفاده از شرطی صفر باید به چند نکته توجه داشت. اول، هنگام استفاده از شرطی صفر، زمان صحیح در هر دو بند زمان حال ساده است.

به عنوان مثال:

If you put water at zero degrees, it will freeze.

If you put water at zero degrees, it freezes.

اگر آب را در دمان صفر درجه قرار دهید، یخ می‌زند.
4. ...

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع صفر و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع صفر در انگلیسی سر بزنید.

به طور کلی گذشته ساده یا به عبارتی دیگر «simple past tense» یک زمان فعل است که برای صحبت در مورد چیزهایی که قبلا اتفاق افتاده یا وجود داشته است استفاده می‌شود. این نوع از فعل می‌تواند چندین کاربرد کلی داشته باشد که عبارت‌اند از:

1.زمان گذشته ساده نشان می‌دهد که شما در مورد چیزی صحبت می‌کنید که قبلا اتفاق افتاده است. بر خلاف زمان گذشته استمراری که برای صحبت در مورد رویدادهای گذشته که در یک دوره زمانی اتفاق افتاده است، استفاده می شود، زمان گذشته ساده نشان می دهد که عمل در زمان خاصی رخ داده و سپس کامل شده است.

فاعل + گذشته ساده (simple past tense) + مفعول

2. شما همچنین می‌توانید از گذشته ساده برای صحبت در مورد وضعیت گذشته استفاده کنید؛ مانند احساسی که شخصی در مورد چیزی داشته است. این اغلب با زمان گذشته ساده فعل to be یعنی «was/ were» و یک صفت، اسم یا عبارت اضافه بیان می شود.

فاعل + گذشته افعال to be (was/ were) + صفت/ اسم/ عبارت اضافه

چگونه فعل گذشتۀ ساده را بسازیم؟

 

-برای افعال با قاعده فقط کافی است که «-ed» را به پایان شکل پایه‌ای فعل اضافه کنید.

Play + ed = played

بازی کردن/ نواختن

Listen + ed = listened

گوش کردن

Push + ed = pushed

هل دادن

* اگر خود فعل به «e» ختم می‌شود فقط کافی است که به آن «-d» اضافه کنید.

Type + ed = typed

تایپ کردن

Love + ed = loved

عاشق بودن

-برای افعال بی قاعده موضوع کمی پیچیده می‌شود. برای برخی از افعال بی قاعده گذشتۀ ساده دقیقا مثل شکل پایه‌ای فعل است:

Put …….. put

قرار دادن

Cut ……. Cut

برش دادن

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با گرامر گذشته ساده در انگلیسی و همچنین آشنایی با مثال هایی در این حوزه می­توانید به مقاله صفر تا صد آموزش زمان گذشته ساده در انگلیسی مراجعه فرمایید.

گرامر زمان گذشته استمراری در انگلیسی 

زمان گذشته استمراری یا به عبارتی دیگر «past continuous» یک عمل استمراری را نشان می‌دهد که از گذشته آغاز شده است. این نسخه زمان گذشتۀ حال استمراری است که اعمال جاری را نیز توصیف می‌کند. حال و گذشته استمراری بسیار شبیه هم هستند؛ اما در گذشتۀ استمراری به جای حال افعال to be (am, is, are) از شکل گذشتۀ آن یعنی «was/ were» استفاده می‌کنیم. بنابراین می‌توان گفت به طور کلی گذشتۀ استمراری از دو بخش تشکیل شده است: 1.گذشتۀ سادۀ افعال to be 2.وجه وصفی مضارع افعال اصلی (present participle).

 

فاعل + افعال to be (was/ were) + فعل اصلی (main verb) + -ing

چگونه گذشته استمراری را منفی کنیم؟

 

برای منفی کردن گذشتۀ استمراری کافی است بلافاصله بعد از افعال to be، کلمۀ منفی ساز «not» بیاوریم:

 

فاعل + افعال to be (was/ were) + not + فعل اصلی (main verb) + -ing

 

*توجه داشته باشید که می‌ توان ساختار «was + not» را به اختصار «wasn’t» و ساختار «were + not» را به اختصار «weren’t» نوشت.

چگونه با استفاده از گذشته استمراری سوال بپرسیم؟

 

به طور کلی ما سه نوع پرسش می‌توانیم طرح کنیم:

• سوالات بله/ خیر
• yes/no question .سوالات کامل 
• wh question .سوالات ضمیمه‌ای یا tag question

 

1.برای طرح پرسش بله/ خیر با استفاده از گذشته استمراری، باید جای افعال to be را با فاعل جمله عوض کنیم:

 

افعال to be (was/ were) + فاعل + فعل اصلی (main verb) + -ing

 

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با گرامر گذشته استمراری در انگلیسی و همچنین آشنایی با مثال هایی در این حوزه می­توانید به مقاله صفر تا صد آموزش زمان گذشته استمراری در انگلیسی مراجعه فرمایید.

گذشته کامل استمراری یا «past perfect continuous» (همچنین به عنوان progressive past perfect نیز شناخته می‌شود) یک زمان فعل است که نشان می‌دهد عملی که در گذشته شروع شده است تا زمان دیگری در گذشته ادامه یافته است.

 

*** گذشتۀ کامل استمراری از سه بخش تشکیل شده است:

1. فعل کمکی had

2. وجه وصفی ماضی فعل be (been)

 3. وجه وصفی مضارع (شکل پایه‌ای فعل + ing)

 

چگونه با گذشتة کامل استمراری سوال بپرسیم؟

به طور کلی ما سه نوع پرسش می‌توانیم طرح کنیم:

1. سوالات بله/ خیر یا yes/no question

2. سوالات کامل یا wh question

3. سوالات ضمیمه‌ای یا tag question

 

*** برای ساخت سوالات بله/خیر باید جای فاعل را با فعل کمکی «had» عوض کنیم:

 

فعل کمکی had + فاعل + been + وجه وصفی مضارع (فعل -ing دار)

 

Had she been writing a letter for 3 hours?

آیا او به مدت 3 ساعت در حال نوشتن یک نامه بوده است؟

 

Had they been traveling around the world by a cruise?

آیا آنها با یک کشتی تفریحی درحال سفر به دور دنیا بوده‌اند؟

 

*** برای ساخت سوالات کامل باید ابتدا جای فاعل رو با فعل کمکی «had» عوض کنیم و بر سر آن مشتقات wh مانند «what, when, where, why, how» بیاوریم:

 

Whها + فعل کمکی had + فاعل + been + وجه وصفی مضارع (فعل -ing دار)

 

Why had he been smoking since he was a 15-year-old boy?

چرا او از وقتی که یک پسربچۀ 15 ساله بوده، درحال استعمال دخانیات بوده است؟

 

How had they been traveling around the world?

آنها چگونه درحال سفر به دور دنیا بوده‌اند؟

 

*** سوالات ضمیمه‌ای را در انتهای جمله میاوریم و با توجه به منفی یا مثبت بودن جمله، آنها را به صورت منفی و مثبت میاوریم (اگر جمله مثبت باشد، سوال ضمیمه‌ای منفی و اگر جمله منفی باشد، سوال ضمیمه‌ای مثبت خواهد بود):

 

(در جملۀ مثبت)

It had (it’d) been employing workers for 1 year, hadn’t it?

این (شرکت) به مدت یکسال درحال استخدام کارگر بوده است، اینطور نیست؟

 

(در جملة منفی)

You had not (you’d not/ hadn’t) been researching in the internet since1 week ago, had you?

تو از یک هفتۀ پیش درحال تحقیق کردن در اینترنت نیستی، هستی؟

 

نکته: لازم به ذکر است که شکل فعل کمکی «had» برای تمامی اشخاص (حتی سوم شخص مفرد) نیز یکی است.

 

نکته: می‌توانیم فعل کمکی «had» را به اختصار «’d» بیاوریم.

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با گرامر گذشته کامل استمراری در انگلیسی و همچنین آشنایی با مثال هایی در این حوزه می­توانید به مقاله صفر تا صد آموزش زمان گذشته کامل استمراری در انگلیسی مراجعه فرمایید.

آیندۀ کامل استمراری یا «future perfect continuous» که گاهی اوقات future perfect progressive نیز نامیده می‌شود، زمان فعلی است که اعمالی را توصیف می کند که تا نقطه ای در آینده ادامه خواهند داشت. وقتی عملی را در زمان آیندۀ کامل استمراری توصیف می‌کنیم، خود را در زمان آینده تصور می‌کنیم و به مدت زمان آن فعالیت از قبل تا آن لحظه نگاه می‌کنیم.

این فعالیت زمانی در گذشته، حال یا در آینده آغاز شده است و انتظار می‌رود در آینده نیز ادامه یابد.

 

آیندۀ کامل استمراری از دو بخش تشکیل شده است:

1. Will have been 

2. وجه وصفی مضارع (present participle)

چگونه آیندۀ کامل استمراری را منفی کنیم؟

 

برای منفی کردن آیندۀ کامل استمراری، فقط کافی است بعد از فعل وجهی «will»، کلمۀ منفی‌ساز «not» بیاوریم:

به جدول زیر توجه کنید:

 

وجه وصفی مضارع (فعل -ing دار)	+ will not have been	شخص
Writing	+ will not have been	I
Playing	+ will not have been	You
Driving	+ will not have been	He
Cooking	+ will not have been	She
Working	+ will not have been	It
Running	+ will not have been	We
Practicing	+ will not have been	They

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با گرامر آینده کامل استمراری در انگلیسی، تفاوت آن با آِینده کامل و همچنین آشنایی با مثال هایی در این حوزه می­توانید به مقاله صفر تا صد آموزش زمان آیندۀ کامل استمراری در انگلیسی مراجعه فرمایید.

آینده ساده یک زمان فعل است که برای صحبت در مورد چیزهایی که هنوز اتفاق نیفتاده استفاده می شود.

 

آیندۀ ساده از دو بخش تشکیل شده است:

1 .فعل وجهی will.

2. شکل پایه‌ای فعل (base form of the verb).

چگونه آیندۀ ساده را منفی کنیم؟

 

برای منفی کردن آیندۀ ساده فقط کافی است که بعد از فعل وجهی will، کلمۀ منفی‌ساز «not» بیاوریم:

 

نکته: البته توجه داشته باشید که ساختار «will + not» را می‌توانیم به اختصار «won’t» بنویسیم

چگونه با آیندۀ ساده سوال بپرسیم؟

 

به طور کلی ما سه نوع پرسش می‌توانیم طرح کنیم:

1. سوالات بله/خیر یا yes/no question

2. سوالات کامل یا wh-question

3. سوالات ضمیمه‌ای یا tag question

 

*** برای ساخت سوالات بله/خیر فقط باید جای فاعل و فعل وجهی will را با هم عوض کنیم:

فعل وجهی will + فاعل + شکل پایه‌ای فعل

مثال:

Will you watch this movie tonight?

آیا این فیلم را امشب خواهی دید؟

 

Will he buy a new coat for next winter?

آیا او برای زمستان آینده کت جدید خواهد خرید؟

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با گرامر آینده ساده در انگلیسی و همچنین آشنایی با مثال هایی در این حوزه می­توانید به مقاله صفر تا صد آموزش زمان آینده ساده در انگلیسی مراجعه فرمایید.